In de driehoek Carcassonne, Béziers en Narbonne bevindt zich Assignan. Lezers hoeven er geen aardrijkskundig complex van te krijgen als ze er nog nooit van gehoord hebben, want het dorpje, middenin de oneindige wijnvelden, telt 168 zielen, zeg maar het gemiddeld aantal inwoners in een Knokse straat. Waar vroeger middenin deze verlaten bled een grote mesthoop met kapotte autobanden en afval lag, bevindt zich nu een idyllisch dorpspleintje dat zo uit een prentkaart lijkt geknipt. Overal bloemen, mooi geverfde geveltjes van authentieke wijnhuisjes, gerestaureerde straatjes, hippe restaurants (noteer: één met een Michelinster) en een heerlijk Occitaans sfeertje. Met dank aan de West-Vlaamse ondernemer Marc Verstraete die hier 15 jaar geleden neerstreek en er een magische vakantieplek van maakte …
Assignan is niet veel. Een kloeke kerk, vijf straten die al gauw weer in het landschap van wijngaarden en olijfbomen weglopen en een verbluffend landschap. Terwijl corona zich aarzelend een weg zocht in de luchtwegen van de modale Vlaming, bleef Marc Verstraete hier, 1.000 kilometer van zijn West-Vlaamse roots, naarstig verder werken aan zijn grote droom: van Assignan een vakantieplek maken waar authenticiteit, lekker eten en (wijn) drinken én luxe zich verenigen. Het project leest als een groot en spannend jongensboek. Hoe Marc hier begin van de 21ste eeuw met de metamorfose van start ging.
Het begon met de aankoop en de restauratie van een halfvergeten maar indrukwekkend kasteel annex bijna 40 ha wijngaarden even buiten Assignan. De metamorfose is indrukwekkend en het inspireerde de programmamaker van ‘Vive le vélo’ om op dit landgoed enkele live-uitzendingen te maken. Intussen werden er Monopoly-gewijs steeds huisjes in Assignan bijgekocht en gerenoveerd. De teller staat nu op 18 en intussen is het een soort van West-Vlaamse enclave geworden met één doel voor ogen: de onmiskenbare gezonde en open lucht van deze Occitaanse regio opsnuiven en genieten.
NA DE WIJNEN, DE CHAMPIGNONS, DE HONING EN DE … TRUFFELS
Vanuit mijn Victoriaans bad kijk ik uit over twee zwembaden met daarachter zacht glooiende velden. De zon duwt de wolken weg voor een heldere ochtend in de valleien. Geen zuchtje wind in Occitanië. Het lijkt wel een viewmaster-moment. Nog eens verder tuft een oude tractor naar de wijngaarden – de heuvels dempen het geluid van de motor tot een zacht gepruttel. Gewaxt als een blije baby verlaat ik een uurtje later mijn prachtige kamer voor een tocht met een quad door de talrijke wijngaarden. We snorren door een streek waar de mediterrane gulheid karakter geeft aan de druif, en waar wind en zon vrij spel hebben. De wijnstokken brengen van nature hoogwaardige druiven voort met een uitgesproken en expressief pallet. Er wordt overal in de wijngaarden biologisch gewerkt en om de grond los te woelen worden nog twee witte paarden en een ploeg ingezet. We horen tijdens de verschillende stops dat de ambities van Marc nog lang niet zijn opgedroogd. Onder het motto ‘stilstand is achteruitgang’ vertelt de West-Vlaming dat er op zijn domein binnenkort ook gestart wordt met de productie van honing (de kasten zijn vijfsterrenbijenhotels), champignons, olijfolie en (jawel, niets is onmogelijk hier …) truffels.
TAFELEN IN EEN MICHELINSTER
Een wandeling van zo’n zes kilometer brengt ons weer naar het dorpje. Weer ervaar ik hoe fantastisch, bijna magisch mooi dit dorpje is. Op het marktpleintje verbroederen zo’n twintig Gelukkigen der Aarde rond een glas wijn. Assignan is nog heerlijk gevrijwaard van opdringerige selfiestokken, goedkope prullariashops, Jupiler-hoedjes en Amerikaans ‘amazing’-gejoel. Het wijndorpje ontpopt zich stilaan van een sleeping beauty tot een pareltje van vakantieblijheid. Hotelkamers en vakantieverblijven zijn ondergebracht in de authentieke wijnschuren en plukkershuisjes. De gebruikte warme tinten aan de gevels doen denken aan Marokko, India en Thailand. Na een kwartier voel je jezelf al als een local in het warme zuiden van Frankrijk. Zijn West-Vlamingen gastronomen? Ik zeg je: hier worden de meest verwende fijnproevers op hun wenken bediend. Waarom niet de avond inluiden met een aperitief bij La Petite Table op het pleintje om vervolgens door te lopen naar het fine dining restaurant La Table (1 Michelinster!) of je neus te volgen naar de exotische geuren van Le Thai de Castigno. Deze zomer nog opent er een kunstgalerij van een vermaarde Franse artieste en er is interesse om een bakkerij te starten. Alles gewoon in één juwelenkistje van zo’n honderd inwoners. Er moet geen speciale gelegenheid zijn om naar hier te reizen, hier komen is de speciale gelegenheid … In navolging van mijn reis doop ik dit stukje alvast in ‘The rebirth of a dream’.
Dit artikel komt uit ons magabook KNOKKE Talks. Issue 03 (summer vibes 2022).
Journalist: Mario De Wilde